Ιογενής Λευχαιμία της Γάτας (FeLV)

Η Ιογενής Λευχαιμία της Γάτας ή FeLV της Γάτας, οφείλεται σε έναν ρέτρο-ιό, που προσβάλλει τα κύτταρα του λεμφικού συστήματος προκαλώντας ογκογένεση. Ο ιός της Λευχαιμίας της γάτας δεν αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο.

Πώς μεταδίδεται;

Ο ιός της Λευχαιμίας της γάτας μεταδίδεται από γάτα σε γάτα μέσω των σωματικών υγρών τους, όπως το σάλιο (δάγκωμα), τα ούρα, οι ρινικές και οφθαλμικές εκκρίσεις, όταν μολυσμένες και μη γάτες διαβιούν στο ίδιο περιβάλλον για αρκετό χρονικό διάστημα (παίζουν μεταξύ τους/γλείφονται, μοιράζονται την ίδια αμμοδόχο, τα ίδια μπολ φαγητού/νερού) και ενδομητρίως, μέσω του πλακούντα, στα έμβρυα γατάκια, ή με το γάλα κατά τη διάρκεια του θηλασμού.

Ποια συμπτώματα βλέπω στη γάτα μου;

Τα συνηθέστερα κλινικά συμπτώματα σε γάτα προσβεβλημένη από τον ιό της Λευχαιμίας είναι:

• Ανορεξία-Απώλεια σωματικού βάρους
• Αφυδάτωση-Αδυναμία/Κατάπτωση
• Πυρετός
• Επιπεφυκίτιδα
• Ρινίτιδα
• Στοματίτιδα
• Εμετοί/Διάρροιες
• Νευρικά συμπτώματα

Επειδή ο ιός προσβάλλει και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, οι γάτες είναι ευαίσθητες στις επιμολύνσεις από άλλους μικροοργανισμούς-ασθένειες, γι’ αυτό και τα συμπτώματα ποικίλουν.

Οι γάτες που έχουν προσβληθεί από τον ιό μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικές για αρκετό χρονικό διάστημα. Υπάρχουν και γάτες που παραμένουν ασυμπτωματικές σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, διασπείροντας με τα σωματικά υγρά τους τον ιό, αυτές οι γάτες ονομάζονται φορείς. Τα μολυσμένα έμβρυα μπορεί να πεθάνουν στη μήτρα πριν γεννηθούν, να αποβληθούν, να πεθάνουν λίγες μέρες μετά τη γέννα, ή αν επιβιώσουν να παραμείνουν διαλείποντα άρρωστα ζώα.

Η Διάγνωση της νόσου βασίζεται στο ιστορικό, την κλινική εικόνα και τις εργαστηριακές εξετάσεις. Η οριστική διάγνωση γίνεται με ειδική εξέταση αίματος, στην οποία ανιχνεύεται η ύπαρξη αντισωμάτων κατά του ιού.

Πώς αντιμετωπίζεται η Λευχαιμία της Γάτας;

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία κατά της νόσου αυτής, γι’ αυτό η πρόληψη είναι υψίστης σημασίας. Στα μέτρα αντιμετώπισής της περιλαμβάνονται η καταπολέμηση των συμπτωμάτων και η θεραπεία των δευτερογενών επιπλοκών ή άλλων παθολογικών καταστάσεων που μπορεί να συνυπάρχουν. Για την θεραπεία μπορεί να χορηγηθούν, επιπλέον, δυο τύποι φαρμάκων: οι ρυθμιστές του ανοσοποιητικού, οι οποίοι ενδυναμώνουν το σύστημα αυτό και τα αντιικά, τα οποία εμποδίζουν την περαιτέρω αντιγραφή του ιού-εξάπλωσή του. Η θεραπεία μπορεί να χρειαστεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες, έως ότου σταθεροποιηθεί η κατάσταση της υγείας της γάτας. Τέλος, προσοχή πρέπει να δίνεται στη σωστή διατροφή της γάτας ως προς την πληρότητα και την ποιότητα.

Η εξέλιξη και η σοβαρότητα της νόσου διαφέρει από γάτα σε γάτα. Η πρόγνωση είναι επιφυλακτική, οι περισσότερες ασθενείς γάτες επιβιώνουν 2-3χρόνια.

Πρόληψη

Στην πρόληψη περιλαμβάνεται η διαμονή της γάτας σας μέσα στο σπίτι, η αποφυγή επαφής της με γάτες αγνώστου ιστορικού και ο εμβολιασμός της κατά της νόσου (επισημαίνεται ότι ο εμβολιασμός δεν προστατεύει 100% τη γάτα μας από την προσβολή από τον ιό). Οι ασυμπτωματικές γάτες (θετικές) μπορούν να κάνουν τους τακτικούς εμβολιασμούς, αν η έκθεση τους μ’ άλλες γάτες είναι αναπόφευκτη (όπως το να βγαίνουν και εκτός σπιτιού), ώστε να ενισχύεται η άμυνά του οργανισμού τους. Σε σπίτια που διαβιούν πολλές γάτες, οι γάτες που έχουν διαγνωσθεί με FeLV, ιδανικά, πρέπει να ζουν σε διαφορετικό χώρο από τις υπόλοιπες.

Γάτες διαγνωσμένες με FeLV πρέπει να περιορίζονται σε εσωτερικούς χώρους, ώστε να εμποδίζεται η περαιτέρω εξάπλωση της νόσου, αλλά και για την δική τους προστασία από την προσβολή από άλλες ασθένειες. Επιπλέον, ο τακτικός έλεγχος στην Κλινική για δευτερογενείς μολύνσεις, αναιμία ή εμφάνιση νεοπλασιών, είναι απαραίτητος.